Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika-S.King

Współczesny mistrz powieści grozy pisze poradnik dla młodych pisarzy.

czyli:

"Książki są wybitnie przenośnymi czarami"

"Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika" chciałam przeczytać już od dawna zachwycona między innymi "Lśnieniem". Równocześnie byłam bardzo ciekawa co ma do przekazania początkującym pisarzom ikona światowej literatury- Stephen King. Na początku forma książki, połączenie biografii z poradnikiem, trochę mnie zaskoczyła, ale z drugiej strony pozwoliła poznać autora nie jako "wielkiego pisarza", ale zwykłego człowieka, który różni się od nas tylko determinacją do pracy i samodyscypliną, dzięki której odniósł wielki sukces.

Pierwsza część książki poświęcona jest życiu autora. Pan King dzieli się z czytelnikiem swoimi najwcześniejszymi wspomnieniami z dzieciństwa. Sprawia to że książka ta nie jest zwykłą autobiografią.   Tu fakty z życia autora są wplecione przede wszystkim w historię o człowieku, który już od najmłodszych lat wiedział co chce robić w życiu i konsekwentnie do tego dążył. 

Czytelnik towarzyszy autorowi, czy raczej bohaterowi poprzez dzieciństwo pełne przeprowadzek i wizyt u lekarzy, dojrzewanie, pierwsze próby pisarskie, studia, pierwszą pracę, pisanie wieczorami i wydanie pierwszej książki. Autor nie pominął również i tych możliwe wstydliwych dla niego faktów, które
jednocześnie mogą wywołać uśmiech na twarzy czytelnika.

"Jak pisać" nie jest poważną książką- jest połączeniem autobiografii z poradnikiem, jednak wszystko pisane jest językiem prostym i przyjaznym czytelnikowi. Autor nie przebiera w słowach, podobnie jak w swoich powieściach co czyni jego bohaterów bardziej realnymi. Słynny autor w swojej autobiografii daje poznać się nie jako geniusz w dziedzinie tworzenia niesamowitych historii, lecz jako zwykły człowiek, który jakby tylko przez przypadek tworzy tak poruszające i jednocześnie przerażające historie.

Fani Stephena Kinga w "Jak pisać" odnajdą nawiązania autora do jego wcześniejszych powieści - "Carrie", "Buick 8", "Misery", "Bastion" oraz "Miasteczko Salem". Autor opowiada przy poszczególnych tytułach o procesie powstawania danej historii, jej inspiracji oraz własnych przemyśleniach na jej temat. Książka skonstruowana jest na zasadzie najczęstszych pytań na jakie autor odpowiada podczas wywiadów czy spotkań z fanami.  

Druga część książki w dużej mierze poświęcona jest radom jakie udziela autor początkującym pisarzom. Jako przykład podaje osobiste doświadczenia zbierane na przestrzeni czterdziestu lat. Według Stephena Kinga konieczną podstawą dla młodego pisarza jest dużo czytać i równie dużo pisać. Autor nie pomija w swojej autobiografii również i tych mniej chwalebnych wydarzeń, jak problemy z alkoholem. King sam przyznaje, że nie pamięta jak udało mu się napisać powieść "Cujo" ponieważ niemal cały czas był pod wpływem alkoholu. Pod koniec książki autor dzieli się również z czytelnikiem swoimi wspomnieniami o wypadku w 1999 roku. Autor wtedy właśnie pisał "Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika" co czyni tę książkę bardzo wyjątkowa zarówno dla samego autora i jego wiernych czytelników.

Podsumowując, "Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika" Stephena Kinga polecam zarówno wielbicielom twórczości amerykańskiego mistrz grozy jak, początkującym pisarzom i osobom chcącym swoją przyszłość związać właśnie z tym zawodem.

Serdecznie polecam :)